Eerste week op Bali
Door: Dewi
Blijf op de hoogte en volg Dewi
26 Maart 2018 | Indonesië, Lovina
De eerste week zit er al weer op. Was wel een heftige week met veel gebeurtenissen en indrukken en nieuwe mensen. Ik werd van het vliegveld op Denpasar opgehaald door een vriend van Peter en die bracht mij naar een van peter zijn huizen, deze was in Sanur. Daar heb ik Peter ontmoet en toen bracht de chauffeur mij naar een prima hotel in Sanur voor 2 nachten. Ik heb daar een aardige Nederlandse man die alleen op reis was ontmoet en ben met hem even opgetrokken en gekletst, was er gezellig.
De tweede dag heb ik Marina, de oude dolfijnentherapeute ontmoet. We hebben wat gedronken en gekletst, was erg gezellig! Ze komt midden april weer terug dus dan kunnen we nog even samen werken en kan ik zien hoe zij het doet en van haar leren en nog vragen stellen. In de avond kwam Peter mij ophalen en zijn we naar Lovina gereden. Wat een tocht was dat zeg! Ik had nog een jetlag dus sowieso weinig geslapen en werd echt heel misselijk van alle bochten in de bergen en erg ziek en kwam doodop aan in het hotel waar ik een vreselijke eerste nacht had.
Daarna ging het gelukkig alweer beetje bij beetje beter en heb ik ook rustig aan gedaan. Sowieso is het hier echt easy going vergeleken met Nederland, haha! Het voelt meer als vakantie nu en af en toe therapy geven en zwemmen maar dat zie ik niet als werk maar vind ik alleen maar heel erg leuk om te doen.
Zondag is rustdag en kwamen de baas van het hotel en zijn vrienden langs en hebben we gezwommen met de dolfijnen. Dewa is echt een lieve dolfijn! Voor de eerste keer luisterde hij aardig naar mij. Hij blijft ook veel bij je en vind aandacht erg leuk dus dat is wel gezellig. De therapy gaat tot nu toe ook goed. Het jongetje die ik nu therapy geef is erg jong en klein maar hij kan niet wachten om met mij samen het water in te gaan en is totaal niet bang. Zo leuk om te zien! Vanmorgen was er ook een swim waarbij ik even ging helpen met een moeder en kindje maar dat kindje was bang en begon te huilen dus ik heb haar uit het water gehaald zodat de moeder zelf nog met 2 dolfijnen kon zwemmen.
Ik heb ook een scooter gehuurd en ben samen met Monic de vrouw van Peter een stukje gaan rijden. Voor de eerste keer ging het prima alleen bij de eerst draai vloog ik bijna uit de bocht omdat ik te veel gas gaf, haha! Maar daarna had ik het gevoel wel te pakken en het is eigenlijk best simpel alleen ze rijden hier links (vind ik juist makkelijker) en ze rijden heel gevaarlijk. Vandaag weer Lovina in geweest . Gelucht in het restaurant waar ik een paar jaar geleden met mama ook gedineerd had, erg leuk! Terug gereden met de scooter Een scooter hier geeft je zo veel vrijheid en dat is zo fijn. De mensen zijn hier allemaal erg vriendelijk en lief maar daar moet je juist voor oppassen want ze kunnen ook verkeerde intenties hebben.
Gister zijn Peter, Monic en ik heerlijk uiteten geweest in een mooi resort. We zaten aan het strand met een muziekje erbij, gezellig! Ik voel me zo weer thuis hier in Indonesie. Voel echt een connectie met dit land net zoals jaren geleden. Iedereen zegt ook Dewi een bekende naam! En een vrouw hier in het hotel heet ook Dewi.
Ik ben nu redelijk gewend aan het tijdsverschil met Nederland maar nog niet helemaal merk ik. Wat erg leuk is is dat Mama, Adrie en Opa gister een ticket geboekt hebben naar Bali en ik zie Myriam en Raoel natuurlijk ook over een paar weken hier, super leuk!
Dit was tot nu toe even een update. Ik hoop dat het in Nederland ook allemaal goed gaat.
Liefs, Dewi
De tweede dag heb ik Marina, de oude dolfijnentherapeute ontmoet. We hebben wat gedronken en gekletst, was erg gezellig! Ze komt midden april weer terug dus dan kunnen we nog even samen werken en kan ik zien hoe zij het doet en van haar leren en nog vragen stellen. In de avond kwam Peter mij ophalen en zijn we naar Lovina gereden. Wat een tocht was dat zeg! Ik had nog een jetlag dus sowieso weinig geslapen en werd echt heel misselijk van alle bochten in de bergen en erg ziek en kwam doodop aan in het hotel waar ik een vreselijke eerste nacht had.
Daarna ging het gelukkig alweer beetje bij beetje beter en heb ik ook rustig aan gedaan. Sowieso is het hier echt easy going vergeleken met Nederland, haha! Het voelt meer als vakantie nu en af en toe therapy geven en zwemmen maar dat zie ik niet als werk maar vind ik alleen maar heel erg leuk om te doen.
Zondag is rustdag en kwamen de baas van het hotel en zijn vrienden langs en hebben we gezwommen met de dolfijnen. Dewa is echt een lieve dolfijn! Voor de eerste keer luisterde hij aardig naar mij. Hij blijft ook veel bij je en vind aandacht erg leuk dus dat is wel gezellig. De therapy gaat tot nu toe ook goed. Het jongetje die ik nu therapy geef is erg jong en klein maar hij kan niet wachten om met mij samen het water in te gaan en is totaal niet bang. Zo leuk om te zien! Vanmorgen was er ook een swim waarbij ik even ging helpen met een moeder en kindje maar dat kindje was bang en begon te huilen dus ik heb haar uit het water gehaald zodat de moeder zelf nog met 2 dolfijnen kon zwemmen.
Ik heb ook een scooter gehuurd en ben samen met Monic de vrouw van Peter een stukje gaan rijden. Voor de eerste keer ging het prima alleen bij de eerst draai vloog ik bijna uit de bocht omdat ik te veel gas gaf, haha! Maar daarna had ik het gevoel wel te pakken en het is eigenlijk best simpel alleen ze rijden hier links (vind ik juist makkelijker) en ze rijden heel gevaarlijk. Vandaag weer Lovina in geweest . Gelucht in het restaurant waar ik een paar jaar geleden met mama ook gedineerd had, erg leuk! Terug gereden met de scooter Een scooter hier geeft je zo veel vrijheid en dat is zo fijn. De mensen zijn hier allemaal erg vriendelijk en lief maar daar moet je juist voor oppassen want ze kunnen ook verkeerde intenties hebben.
Gister zijn Peter, Monic en ik heerlijk uiteten geweest in een mooi resort. We zaten aan het strand met een muziekje erbij, gezellig! Ik voel me zo weer thuis hier in Indonesie. Voel echt een connectie met dit land net zoals jaren geleden. Iedereen zegt ook Dewi een bekende naam! En een vrouw hier in het hotel heet ook Dewi.
Ik ben nu redelijk gewend aan het tijdsverschil met Nederland maar nog niet helemaal merk ik. Wat erg leuk is is dat Mama, Adrie en Opa gister een ticket geboekt hebben naar Bali en ik zie Myriam en Raoel natuurlijk ook over een paar weken hier, super leuk!
Dit was tot nu toe even een update. Ik hoop dat het in Nederland ook allemaal goed gaat.
Liefs, Dewi
-
26 Maart 2018 - 14:33
Jantien:
Dee, wat fijn om te lezen dat je na de eerste hectiek, jetlag hoort erbij, het al aardig naar je zin hebt. Het lijkt me een groot verschil met de druk druk druk mentaliteit in NEDERLAND naar het easy going op Bali. Niet verkeerd dat werken daar als vakantie voelt.
Zijn mensen daar indirect, zeggen vriendelijk ja, maar denken nee. Er is ook veel corruptie toch, kan ik me herinneren van de vehalen tijdens onze vakantie op Bali.
Alvast dikke kus.
Rij voorzichtig, wel even wennen zo te lezen op de scooter, geeft veel vrijheid. -
26 Maart 2018 - 14:44
Dewi Baart:
Ja klopt ze zeggen allemaal ja maar doen nee, Dat is ook het frustrerende. Klopt ja er is zeker veel corruptie dus ik moet wel oppassen daarvoor. Spreek je snel weer mam! Xxx -
26 Maart 2018 - 16:23
Janneke De Vries:
Hee lieve Dee!
Yeeeh te gek , zo leuk om te lezen allemaal! Ja alle nieuwe indrukken en veranderingen zijn er natuurlijk heel veel maar ook veel leuke nieuwe dingen. Ik krijg echt flasbacks naar mijn periode in het Melka hotel, gelukkig kunnen jij en Dewa het zo goed vinden! Dewa is inderdaad echt een knuffel. Voor mij voelde het inderdaad ook echt als vakantie toen ik daar was. Ben je van plan om een eigen scooter aan te schaffen. Woow geweldig dat je moeder, Adrie en opa komen! Wanneer komen ze? Ik spreek je natuurlijk dagelijks, maar voor jou misschien wel leuk om hier ook een reactie te lezen. Geniet ervan my love, je hebt het verdiend. Ik houd van je en mis je xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
